Al jarenlang maakt Anneke haar innerlijke landschappen.
Een tussenwereld, een mix van de waarneembare wereld en hoe zij deze innerlijk verwerkt.
In de gelaagdheid van texturen, vlakken, lijnen en kleuren vindt zij haar landschap. Een zoektocht naar een balans in het contrast zwaarte-lichtheid, twee kanten van het leven.
Het werken vanuit deze tegenstelling levert een interessante zoektocht op naar de dynamische eenheid van alles.
Naast het werk op het platte vlak maakt zij ook ruimtelijk werk vanuit dit contrast. Deze serie noemt zij “organisme”.
Ruimtelijke organismen zijn opgebouwd uit ijzer, ijzer met papierpulp of brons. Wezens die tijdloos lijken te zijn, loskomen van de materie.
Daar waar de serie ”innerlijk landschap” een zoektocht is naar ruimte en dynamiek is in de serie “organisme” vooral belangrijk wat er gebeurt als tijd en ruimte losgelaten worden.
Het leven van Anneke als kunstenaar begon in 1992 na haar opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Je kan daarin grofweg 3 periodes onderscheiden:
In 1994 had zij haar eerste expositie in de St Jans kerk in Utrecht met 5 beelden van staal die opgebouwd waren uit onderdelen die ze vond op de ijzersloop. Gefascineerd door het industriële afval dat werd aangeboden bouwde ze hiermee haar eigen vormen. De chaos van een berg ijzer daagde haar uit. Ze liet zich leiden door wat ze vond.
10 jaar later, intussen verhuisd uit de stad Utrecht naar het platteland, bouwde ze met wat ze vond in de natuur; takken werden omkleed met was en getransformeerd met behulp van de cire-perdue-methode tot beelden in brons. Het werk in ijzer werd ruimtelijker en fragieler en opgebouwd uit lijnen van betonijzer met of zonder papierpulp en pigmenten.
Sinds 2015 is ze meer en meer op het platte vlak gaan werken. Grafische technieken zoals droge naald en monotype gebruikt ze graag, of autonoom, of geïntegreerd in haar schilderijen in gemengde techniek.
Nieuwsgierig geworden?
Kijk op www.annekehermkens.com